dinsdag 11 maart 2008

Effe Dit ..Ons Verhaal…


28 feb, 22:26

Ons Verhaal…

Zoals velen weten hebben we in 2005 een geruime tijd van het jaar een “eigen” Dancing gehad.
Deze Club ging onder de naam Saksjeet van start. Gedurende de voorbereidingen is er al een hele
Struggle geweest, om überhaupt zo ver te komen. Wat de meeste niet weten, is dat de keuze om voor mezelf te beginnen, niet direct voortkwam uit een idee, maar uit pure noodzaak !!!

Noodzaak? Jawel,…om het simpele feit dat er in 2004 een rapportage verscheen,op overheid verzoek. Die rapportage veranderde mijn leven TOTAAL. De rapportage laat zien dat een Transgender, in haar/zijn hoedanigheid…niet welkom is in de maatschappij.

Het gevolg van deze uitspraak gaf me houvast om de beslissing juridisch om te buigen naar de reden om als zelfstandige te gaan werken. Dit proces nam ruim 1 jaar in beslag in de vorm van schrijven, mailen, telefoneren en ambtenarij aflopen !!!! Uiteindelijk vonden we ons gelijk aan het einde van 2004 in de vorm van toezegging tot financiële en administratieve steun van de overheid voor het opzetten van een onderneming.

Gezien de verstreken tijd, was er al een Concept klaar, en waren de sponsors letterlijk in rij genoteerd. We gingen vol goede hoop van start, na het “effe “behalen van de nodige papieren, en het
Vinden van een pand.

Een pand vonden we al snel, een kroegje, genaamd de Mascotte. Ons voordeel… Ik was al DJ voor het COC., die daar maandelijks een discoavond hielden voor Gay publiek en friends. De eigenaar hoorde van onze zoektocht en sprak ons aan. Uiteindelijk is deze deal op het laatste moment afgeblazen, de overheid had te lang nodig om de financiële steun toe te zeggen. Het ja…van hun kwam dus te laat, de zaak werd net voor onze neus verkocht. Helaas…..

Echter … begin 2005 ,komt de vertegenwoordiger van de brouwerij Heineken ,met een belletje voor een pand- tip. Wij op onderzoek uit, en jaa hoor, dat was het…. Het voormalige pand van Discotheek TOPAZ…midden in het hartje van Emmen , tegenover de ingang van de dierentuin….
Onze wens leek in vervulling……..

De wederzijdse contacten werden benaderd, en een deal werd gesloten, op woord, en papier!! De DANCING zou van ons gaan worden. De papier molen werd in gang gezet ,en de zaak werd door ons aangepakt. We hebben ruim 4 maanden met succes gedraaid…Het concept werkte, en dus werd alles in gang gezet om definitief de knopen door te hakken op papier.

Op 13 Augustus 2005 Kwam er plots een raar einde aan het verhaal….. De exploitant van het pand, belde ons met (in de eerste instantie direct) de dreiging het pand onmiddellijk te verlaten….!!!
In een staat van chaos, en onbegrip hebben we onder bedreiging van een (gewapende) uitsmijter, en een criminele handlanger van de exploitant, met een team van acht vrijwilligers…in een noodgang “onze zaak” leeg gehaald…

Het meest raadselachtige aan het telefoontje was wel dat we maandags alles zouden tekenen en overdragen, en de exploitant ons een valstrik verweet ?? Tot voor kort wisten we niet wat er speelde…of wat hij bedoelde….Inmiddels weten wij het wel !!!

Na het horen en zien van bewijs weten we waarom, en wie erachter steekt !
Met deze wetenschap zijn we nu echter te laat voor de zogeheten “juridische”stappen.
Het moment waarop we alles weg moesten halen, ontbrak het aan connecties die we konden bellen voor advies, en konden daar ook niet eerder mee door , als de daarop volgende maandag ochtend.

Vervolgens hebben we vanaf die maandag gevochten, tot op heden, voor het herstel van deze schade. De exploitant heeft ons lang gedreigd met Fysiek geweld en irrelevante rekeningen. Ons publiek, die aan een dichte deur stonden …met loze beloftes, kwaad en teleurgesteld en getroffen als doelgroep !! Het IMK de intermediair, verantwoordelijk voor juridisch en deskundig advies, liet me zitten met onbeantwoorde vragen, en een jammer dan. Rechtsbijstand kregen we niet, en intussen was ook heineken met de deal klaar, dus weg sponsor, weg geld, weg hulp…….

We hebben een aantal malen juridisch advies moeten inwinnen, wat ons alles kostte wat we hadden. Nu, in januari 2008, zijn we op een punt waarop we werkelijk een globaal overzicht hebben van de geleden schade, door de streek van een paar mensen, die we ooit “VRIENDEN” noemden….!!!!!!!!

Ik ga de verder details besparen, maar je snapt als lezer al wel, dat het er veel zijn. De overheidsinstanties, die medeverantwoordelijk gesteld zouden moeten worden aan ons debakel, hebben ons laten zitten. Het alles is begonnen om een werkplek en een vast inkomen (dus Leven). Iets wat me door dezelfde instanties is afgenomen. Na schrijven, mailen en bellen met vele instanties, ombudsmannen, en zelfs kranten…. Krijg ik geen gehoor.

Voor mij is dan nu ook de tijd daar om een medium te gebruiken,waarvan er tegenwoordig zovelen gebruik maken. Er word heeeeeel vaak ongeloofwaardig gereageerd door familie ,vrienden , en kennissen, als ik ze vertel hoe Nederland er voor mij op papier uitziet.
Feit is, Ik ben Transgender. Sinds 2000 ben ik vrouw in het dagelijkse leven, die daarvoor 34 jaar als man heeft geleerd, gewerkt en geleefd. De ommekeer komt niet zomaar aanwaaien, dat is een traject, een slijtageslag met je ziel, je gevoel, je emotie, en je hele bestaan. Het is geen keuze !!
Het is een gevolg van keuzes daaraan vooraf.!!! Mijn ouders wisten dat ik als kind “anders “ was…maar uit schaamte en schande voor anderen, familie en kennissen werd het er wel uitgepraat, en geslagen ! Wat ik was, deugde niet, was vies, en niet Normaal !!!

Als je dan de leeftijd bereikt, waarop je je realiseert, dat je je gevoelens noch emoties mag uiten zoals je dat nodig hebt. Dan gaat er van binnen een knop om, Survivalknopje …zogezegd ! Die knop heeft iedereen, maar niet iedereen gebruikt, of hoeft m te gebruiken….! Het verhaal familiesupport eindigde helemaal toen ik destijds vertelde wie ik was , en wat ik ging ondernemen met het UMCG in Groningen. Er is een contact “gat” geweest van ruim 8 jaar. Ondanks het hervatte contact bleef de afstand, en het onbegrip voor alles. Kortom, familie…nope , no more !!

Uiteraard blijft er op die wijze weinig heel van je vertrouwen in mensen, maar ook in jezelf. Gelukkig had ik mijn partner op dat moment al, en dus de juiste steun.

Na alles wat er sinds die tijd is gebeurd, durven we volmondig te zeggen dat we belazerd zijn door menigeen, maar dat we ook zeer onjuist behandeld zijn, en zijn geweest !!

In mn blogs zal ik geen namen of bronnen geven , maar elk woord kan ik staven met namen , data, en overige bewijzen. Mochten er mensen zijn die dit willen weten of zien .

Mail to saksjeet@gmail.com


Katoi

Geen opmerkingen: